მე და ნიუ–იორკი

ნიუ–იორკი ძაან მაგარი ქალაქია. ჩემი აზრით ის სულაც ცოცხალი ორგანიზმია. სასწაული ენერგიის და აურის მატარებელი. მსოფლიოს ყველა კულტურა ერთადაა ამ ქალაქში თავმოყრილი. ერთი სიტყვით თუ დაახასიათებ ამ ქალაქს – საგიჟეთი. საოცრად მაღალი ტემპია – ყველაფერში: ქუჩაში სიარული, ლაპარაკი, მუშაობა, სწავლა. ძაან მაგარი ტიპია NY, პირველივე დღეს ისევე ვიგრძენი აქ თავი როგორც საკუთარ სახლში, მიუხედავად იმისა რომ თბილისი საკმაოდ ნელი ტემპის ქალაქია, თანაც მეც მაგარი გაზარმაცებული ვიყავი აქ რომ ჩამოვედი, ეგრევე ფეხი ავუბი აქაურობას და ერთხელ ჩემს მეგობარს ვუთხარი: "მიმიღო ამ ქალაქმა და დამიძმაკაცამეთქი."


ძალიან მიყვარს მანჰეტენი, ნუ თავისი სასწაული არქიტექტურით – განსაკუთებით შორიდან რომ უყურებ ამ კუნძულს, მაშინ ასწორებს. ყოველთვის როცა ქვინსიდან მანჰეტენისკენ მივდივარ ხოლმე, როგორც კი ცათამბრჯენები გამოჩნდება ეგრევე ვესალმები: "Hello boys!" – მართლა ეგრე ვაკეთებ, ზედმეტი სენტიმენტალური სირობების გარეშე :)))

ძაან მიყვარს ქუჩაში სიარულისას ათასგვარი სუნი რომ ტრიალებს, სხვა და სხვა რესტონრის სამზარეულოდან გამოსული არომატები ერთმანეთში რომ ირევა, სასწაული შეგრძნებაა რა :)
კაროჩე სამი რამეა რასაც ვერ ვიტან ამ ქალაქში – მეტრო (ყოველდღე მიწევს ამ ტრანსპორტით სარგებლობა, საშინლად ხმაურიანია და მობინძურო), ტრაფიკი და პარკინგის პრობლემა (როცა ოჯახის წევრის ან მეგობრის მანქანით ვარ ხოლმე, საშინლად მოქმედებს ეს ორი რამე ნერვებზე – განსაკუთებით მანჰეტენზე. მანჰეტენზე წასვლა და სიამოვნება თუ გინდა უნდა წახვიდე მეტროთი და მერე იქ იმოძრავო ფეხით).

ძაან მაგრად მევასება NY პიცა – თხელი ნაჭრები და ბევრი ყველი ზედ, ასეთ პიცას მარტო ნიუ–იორკში აკეთებენ – თან ასწორებს პატარა ზაბიგალოვკა პიცერიებში შესვლა, სხვა ეშხი აქვს ვაბშე. ასევე პატარა ზაბიგალოვკის ტიპის ჩინური რესტორნები, სასწაული რამეა :))

მოკლედ ერთმანეთში აღრეული კულტურა – თავიდან მაგრად ვბრაზდებოდი ლათინოსებზე და სხვა ჯურის ხალხზე, ვფირქობდი რას დაამსგავსეს აქაურობამეთქი, მერე ერთ ჩემს მეგობარს გამოვუტყდი ამაში – თავიდან ცოტა გაუკვირდა რა პონტში ბაზრობო ეგრეო, მერე გაახსენდა რომ უცხოელი ვიყავი და ამიხსნა, რომ ამერიკის ეშხი სწორედ ისაა რომ ამ ერთ ქვეყანაშია თავმოყრილი ყველანაირი მენტალიტეტის, კულტურის და ჯიშის ხალხი. ჰოდა მერე მეც ნელ–ნელა დავუმუღამე ამას და ძაან კაი ვეშია მოკლედ აქ ცხოვრება.
თან ხალხია ძალიან კარგი – ზოგადად ამერიკელები – აი შედარებისთვის ფრანგებს მოვიყვან, ჩემი მეგობარია ერთი საფრანგეთში სწავლობს, ჰოდა ძალიან ხშირად ეიაზვებიან აქცენტის და სხვა მენტალიტეტის ქონის გამო ადგილობრივები. აქ ვაბშე არაა ეგეთი რამე – შენი აქცენტიც მაგრად კიდიათ, რაც უფრო შორი და უცნობი ქვეყნიდან ხარ მით უფრო აინტერესებთ შენთან ურთიერთობა, ძალიან თბილი ხალხია და რავი. ისე ბევრისგან გამიგონია, ცუდი და ცივი ხალხია ნიუ–იორკშიო. რა ვიცი, მე აგერ 1 წელი შესრულდება რაც აქ ვარ და მსგავსი არაფერი მიგრძვნია, თან ახალი როცა ხარ მაშინ უფრო ადვილია ეგეთი რამეების შემჩნევა. ღიმილის, აი ემ სორის და სენქ იუ–ს მეტი არაფერი გამიგია ამ ხალხისგან.

მოკლედ ნიუ–იორკ ძმაო, მიყვარხარ და მევასები.